Dayılar ve kediler

-Annecim, dayılar neden olur?
Bu birden bire gelen değişik soru karşısında gerçekten diyecek birşey bulamadım. Sorduğu sorulara cevap vermeye çalışıyorum hep. Dünyaya duyduğu merak ve ilgiyi karşılıksız bırakmak istemiyorum. Ama gerçekten bu sefer cevap veremedim.
"Annelerin bir erkek kardeşi varsa onlar işte dayıdır" filan diye geveledim birşeyler ama işe yaramadı.
Çünkü dayının ne olduğunu biliyor, ama neden olduklarını bilmiyormuş.
Anne biliyorum, dayım senin kardeşin. Ama yani dayılar neden vardır?
Derin bir nefes aldım. Aklıma hiç böyle bir soru gelmemişti. Hayata hiç böyle bir soru sormamıştım. O yüzden yutkundum. Sustum. Gülümsedim.
Belki de dayıların neden olduğu sorusunun gerçekten bir cevabı olmadığı için cevabnı bulamadık be Rüyam. Belki dayılar çok güzel oldukları için onlarla sadece yaşarız ve varlıklarının nedeni aklmıza bile gelmez. Çünkü varlıkları bize yeter.
Ama Rüya'nın dayısına duyduğu sevgiye de dayı aşkı denir herhalde.
Kardeşçim seni çok seviyoruz.

Ve kedi..
-Annecim keşke sen kedi olsaydın.
-Kedi mi? Niye ki?
-Çünkü seni çok severdim.
-Ama ama şimdi sevmiyor musun yani.
-Hayıııır çok seviyorum annecim.
-Eee, niye öyleyse tatlım?
-Yani sen kedi olsaydın, ben senin tüylerini okşardım sana yemek verirdim. Seni kucağıma bile alırdım. Sen böyle sevinirdin, yere yatardın, ben de senin boynunu okşardım. Severdim seni. Çok severdim.
-Ah Rüya!!! Sen gene sev beni hep sev. Ben sana sırnaşırım, sen sevdikçe erir biterim.