Yağmur, pizza ve diğer gerçekler

Uzun kıştan sonra bir anda gelen bahar, çiçeklenen dallar ve ısıtan güneşten sonra bugünkü kapalı hava ve yağmur, bütün bir öğleden sonra uyuttu ikimizi de. Yağmurun sesi ne güzel geliyor insana. Hele kanepenin üzerindeyse. Kızı uyumuş ve uyku kendisine de yavas yavaş bastırıyorsa.. Yani yağmur güzeldi. Ama güneşe aldanıp açan sonra bir yağmurla dökülen çiçeklere üzüldük bugün.
Rüya az önce tuvalete gitmek için uyandı. Ve sanki uykudan az önce uyanmamış gibi şöyle dedi,
-Anne dişlerimi fırçalamayı unuttuk.
Bu akşam -dün akşam mı demem gerek- Rüya'yı babası yatırmıştı ve dişler rutinini atlamışlar sanırım.
-Ama yatarken babanla fırçalamadınız mı?
ellerini iki yana açarak,
-Unuttuk. Nasıl unuttuk. Ya dişlerim çürürse. Acaba çürümüşler midir.
-Hmm bilmem ki, bi bakalım bence.
 Ağız açılır bakılır, tata taaam çürümemişler.. :) Rüya'yı öptüm yedim bitirdim.
Yani sabaha karşı 4'te dişler fırçalandı ve tekrar yatıldı. Ne sorumluluk sahibi bir kız ya da biz fırçalanmazsa dişler çürür mottosunu çok mu sık söyledik acaba, zavallım korkmuş sanki. Ama yine de hoşuma gitmedi değil.
Tabi bir de şu var, saat 4'te tuvalete gitmek için uyanmak ve hiç uyku sersemi olmadan beyni aynı verimle yeniden kullanmaya başlayabilmek, bir tek çocuklara özgü olsa gerek. Cırıl cırıl şakıdı banyoda.
-Anne bu mor kremi yeni mi aldın. Anne en çok bu havlumu seviyorum. Anne babam uyuyor mu? Anne yanınıza gelmiyim di'mi? Anne benim yatağım çok güzel. Annecim seni çok seviyorum. Annecim sabaha görüşürüz. Anne.. anne.. anne..

Aa ben bu postta başka birşeyden, pizzadan bahsedecektim. Demek ki, o da başka bahara kalmış. Çünkü dünya güzelimin dişleri beni gece gece pek güldürmüş.